24.03.2021: Z wielkim żalem dowiedzieliśmy się, że 24 marca 2021 roku zmarł Ted Newman, honorowy członek Polskiego Towarzystwa Relatywistycznego, miał 92 lata.
Ted Newman urodził się w Nowym Jorku i tam ukończył słynną Bronx High School of Science, a następnie studiował fizykę w New York University, gdzie w 1951 roku uzyskał licencjat. Studia doktoranckie odbywał na Uniwersytecie w Syracuse w grupie Petera Bergmanna uzyskując doktorat w 1956 roku. W 1956 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie w Pittsburghu i z tym uniwersytetem związany był do końca życia. Na początku lat 60-tych XX wieku Peter Bergmann zorganizował w Syracuse dużą grupę, która zajmowała się ogólną teorią względności. Członkami tej grupy byli Joshua Goldberg, Roger Penrose, Rainer Sachs, Roy Kerr i przez rok akademicki 1960/61 był tam też Ted Newman. Skoncentrowano się na badaniach nad dwoma podstawowymi problemami – falami grawitacyjnymi i kwantowaniem pola grawitacyjnego. Rogera Penrose’a zafascynował spinowy opis pola grawitacyjnego i wspólnie z Newmanem zapisali równania Einsteina w języku spinorów tworząc popularny do dziś formalizm Newmana-Penrose’a. Przez następne kilkanaście lat Newman rozwijał ten formalizm i stosował go do badania asymptotycznych własności pola grawitacyjnego i poszukiwania nowych ścisłych rozwiązań równań Einsteina. Stosując ten formalizm znalazł ścisłe rozwiązanie równań Einsteina-Maxwella opisujące naładowaną elektrycznie i obracającą się czarną dziurę. Taka czarna dziura jest teraz nazywana czarną dziurą Kerra-Newmana. Wraz ze swoimi współpracownikami L. Tamburino i T. Unti znalazł próżniowe rozszerzenie metryki Schwarzschilda znane obecnie jako czasoprzetrzeń NUT. Formalizm Newmana-Penrose’a w naturalny sposób wprowadza zespolone opis czasoprzestrzeni. Wspólnie z Allenem Janisem Newman zaproponował nową metodę znajdowania ścisłych rozwiązań równań Einsteina korzystając z zespolonych obrotów współrzędnych i wektorów bazowych używanych w formalizmie Newmana-Penrose’a. Badania asymptotycznych własności pól grawitacyjnych i elektromagnetycznych doprowadziło do odkrycia asymptotycznych powierzchni zerowych stowarzyszonych z kongruencją zerowych geodezyjnych bez ścinania. Przecięcie tych powierzchni z zerowym skrajem nazwano Haeven, gdyż są to samo-dualne rozwiązania próżniowych równań Einsteina. Badanie kongruencji zerowych geodezyjnych pozwoliło też Newmanowi na wprowadzenie klasyfikacji kaustyk i frontów fali i bardziej dokładnego opisu soczewkowania grawitacyjnego. Ostatnio Newman interesował się możliwościami odtworzenia zachowania sie zwartych źródeł pola grawitacyjnego z asymptotycznych własności tego pola. Po raz pierwszy Ted Newman przyjechał do Polski w 1962 roku jna Międzynarodową Konferencję Teorii Grawitacji w Jabłonnie. Polskę sobie wyraźnie upodobał i przyjeżdżał bardzo często, zwykle wraz z Joshem Goldbergiem. Ulubionym okresem tych wizyt była druga polowa czerwca, kiedy na straganach w Warszawie można było kupić świeże truskawki i czereśnie. Ted Newman zwykle tryskał energia i pomysłami. Lubił muzykę poważną, bardzo cenił Góreckiego, a szczególnie Pendereckiego. Po raz ostatni był w Warszawie na Jurek Fest we wrześniu 2019 roku.
